عدس سبز دانه که برای درمان سرطان استفاده می شود

در حالت ایده آل، سطح گلوتن در نمونه های عدس با استفاده از ساندویچ R5 ELISA تعیین می شود.

با این حال، زمانی که استخراج نمونه نماینده نمونه به عنوان یک کل نباشد، آزمایش مشکل ساز است.

تلاش برای همگن کردن یا توزیع یکنواخت یک یا دو دانه گندم یا جو در یک نمونه 16 اونسی (454 گرمی) از عدس کامل چالش برانگیز است و مشابه تلاش برای توزیع یکنواخت یک دانه گندم یا جو در یک نمونه از گلوتن ذاتی دست نخورده است.

بنابراین، مرتب‌سازی دستی عدس سبز دانه برای دانه‌های حاوی گلوتن اشتباه روشی مناسب برای تعیین سطح گلوتن است.

با این حال، ممکن است گرد و غبار در نمونه ها وجود داشته باشد که از طریق دسته بندی دستی محاسبه نمی شود.

مهم است که ایمنی عدس خشک را در هر وعده در نظر بگیرید.

آستانه مصرف روزانه گلوتن که توسط کارشناسان برای اکثر افراد مبتلا به بیماری سلیاک قابل تحمل است 10 میلی گرم است.

اگر یک دانه حاوی گلوتن نادرست به یک وعده عدس خشک پخته ختم شود، مصرف این دانه تقریباً به اندازه ای است که باعث رسیدن به آستانه 10 میلی گرم شود.

عدس یک غذای طبیعی بدون گلوتن است، با این حال تنها 36 درصد از محصولات عدس که برای این پروژه در سال 2021 طبقه بندی شده اند، شامل ادعای بدون گلوتن در بسته بندی محصول می شوند.

در میان مارک های عدس که در ابتدا توسط مصرف کنندگان به GFWD گزارش شد، به نظر می رسد روندی به سمت حذف ادعای بدون گلوتن از بسته بندی محصول یا عدم تایید عدس بدون گلوتن وجود دارد.

از آن دسته عدس هایی که برچسب فاقد گلوتن داشتند، یک سوم یا 3 مورد حاوی بیانیه توصیه ای آلرژن برای گندم بود.

اظهارات مشاوره ای آلرژن مانند “بسته بندی شده روی تجهیزاتی که گندم را حمل می کند” یا “تاسیسات فاقد گلوتن اختصاصی نیست” برای مصرف کنندگان بسیار گیج کننده است، به خصوص زمانی که این اظهارات در کنار ادعاهای بدون گلوتن بیان می شوند.

در حالی که دانستن دلیل این تغییرات برچسب‌گذاری غیرممکن است، قابل قبول است که یادآوری FDA منجر به افزایش آگاهی صنعت در مورد مسائل مربوط به تماس متقابل گلوتن در عدس شده است.

صرف نظر از وجود یا عدم وجود ادعای برچسب زدن بدون گلوتن، این افزایش آگاهی ممکن است منجر به عدس تمیزتر شود.