صندل ها کفش های ساده ای هستند که از یک زیره تشکیل شده اند که با بند روی پا نگه داشته می شوند.
اگرچه یونانیان باستان این سبک را اختراع نکردند، اما انواع بسیاری از صندل های چرمی را ایجاد کردند، کفش سازی را به یک هنر ماهر تبدیل کردند و انواع مختلفی از سبک های کفش را برای همه طبقات مردان و زنان معرفی کردند.
تا 500 سال قبل از میلاد، یک شهروند متوسط یونانی میتوانست در مورد افرادی که در خیابانها عبور میکردند، با سبک صندلهایی که میپوشیدند، صحبت کند.
صندل مردانه پاسارگاد های یونانی اولیه از یک چرم سفت یا کف چوبی ساخته می شدند که بند های چرمی به آن وصل می شد.
این تسمهها معمولاً بین انگشت شست پا و انگشت دوم و پشت مچ پا قرار میگیرند تا کف پا را محکم به پایین پا نگه دارند.
بسیاری از طراحی های فردی این صندل ها با روش های مختلفی که بندهای چرمی دور پا و مچ پا پیچیده شده اند ایجاد شده است.
افراد ثروتمند صندل های چرمی نرم می پوشیدند که گاهی به رنگ های مختلف رنگ می شد.
حتی گاهی اوقات افراد بسیار ثروتمند صندل های طلاکاری شده یا صندل های طلایی رنگ شده داشتند که در آن چرم با طلای واقعی پوشیده شده بود.
برخی از مقامات عالی رتبه و بازیگران صحنه صندل هایی به نام buskin با کف بلند از چوب پنبه می پوشیدند که آنها را بلندتر نشان می داد.
برخی از کفاشها طرحهایی را میتراشیدند یا در کف صندلهای خود میخهایی را به طرحهای مختلف میگذاشتند.
به طوری که رد پاهای پوشنده علامت مشخصی از خود بر جای می گذاشت.
یک جفت صندل یونانی باستان پیدا شده است که در هر ردپایی عبارت “دنبال من” نوشته شده است و بسیاری از کارشناسان معتقدند که این کفش ها باید متعلق به یک فاحشه باشد.
کارگران صندل های سنگین مانند کرپیدای چرمی ضخیم می پوشیدند که با یک زیره فوق العاده بزرگ ساخته می شد و برای محافظت از کناره های پا دور آن پیچیده می شد و سپس روی آن را می بستند.
بدون دیدگاه